مریوما

شام غریبان است و قلب شیعه لبریزِ اندوه. این شب را به محضر مبارک امام زمان عجل الله تعالی فرجه و تمام ارادتمندان سیدالشهداء علیه السلام تسلیت عرض می‌کنم و خدا را به غربتِ حضرت زینب قسم می‌دهم فرجِ آقا و مولامان را برساند تا مرهمی باشد بر سینه‌ی سوخته‌ی خاندان نبوت ان شاء الله.

همه‌ی ما مستعد حر” شدن و همه‌مان مستعد عمرسعد” شدنیم. می‌پرسی چطور؟ جواب خیلی ساده است. حر، سردارِ لشکر یزید است و حق‌طلب؛ عمرسعد، آشنا با مرام اهل بیت است و حق‌ستیز. روز عاشورا امام حسین علیه السلام خطاب به لشکریان یزید می‌فرماید این‌که کلامِ من در شما اثر نمی‌کند اثر ِ لقمه‌های حرام است. 1 لقمه‌ی حرام ممکن است اشکِ چشم را نخشکاند اما قطعا نورانیت قلب را از بین می‌برد و قلبِ تاریک چه‌ها که نمی‌کند؟! شنیده‌ایم‌ دیگر، عمرسعد، هم در کربلا بر مصیبت آل الله

برای همه‌‌ی ما اتفاق افتاده برای رسیدن به رویا و آرزویی خاص به درگاه الهی خیلی دعا کرده‌ باشیم اما هیچ‌وقت آن رویا، آن آرزو، آن دعا محقق نشده. علت چیست؟ چرا خدای به آن مهربانی ما را به رویامان نرسانده، از کنار دعاهامان ساده عبور کرده است؟ دلایل مختلفی برای این امر مطرح می‌شود که بعضی، از منظر روایات اسلامی و از زبان معصوم علیه السلام بوده که قطعا بسیار قابل اعتنا و ارزشمند است و بعضی از زبان اشخاص غیرمعصوم و چه بسا غیر مسلمان بیان شده که در جای خود جالب و